Wskazówki dla rodziców dzieci z niepłynnością mówienia
- nie złość się na dziecko za jego niepłynność w mowie, gniew nie pomoże w rozwiązaniu problemu
- pogódź się z jego niepłynnością, nie wyręczaj z mówienia- łatwiej będzie ci wówczas dostrzegać sukcesy w terapii
- wsłuchuj się w to co dziecko chce ci powiedzieć , a nie jak przekazuje tą informację
- nie poprawiaj dziecka podczas jego niepłynnej wypowiedzi, cierpliwie wysłuchaj co ma ci do powiedzenia
- nie przerywaj wypowiedzi dziecka, musi mieć poczucie bezpieczeństwa podczas mówienia
- zapewniaj dziecko, że masz dużo czasu na wysłuchanie tego co ma ci do powiedzenia- podstawowym warunkiem terapii jest zwolnienie tempa mowy
- nie zmuszaj do wypowiadania się jeśli tego nie chce
- sam mów do dziecka WOLNIEJ
- razem śpiewajcie, mówcie wiersze, odgrywajcie scenki, teatrzyki
- bawcie się w zabawy tematyczne, udawajcie kogoś w zabawie
- angażuj się w zabawę
- zachowaj stały rytm dnia (posiłki, sen) oraz dbaj o zapewnienie wystarczającej ilości czasu na sen, odpoczynek i relaks
- uprzedzaj dziecko o zmianach jakie nastąpią, informuj o planach, przygotowuj do ważnych wydarzeń to pozwoli radzić sobie z emocjami z tym związanymi i zdenerwowaniem
- dbaj o stały kontakt wzrokowy podczas rozmowy z dzieckiem, będzie się wówczas czuło akceptowane i wysłuchane
- stwarzaj dziecku dogodne warunki do komunikacji, nie popędzaj dziecka w stresie każdy się jąka
- dawaj dziecku ciągłe wsparcie, nie krytykuj, aby nie pogłębiać lęku przed mówieniem
- poświęcaj dziecku więcej czasu, niech ono pokieruje waszą zabawą
- nie porównuj dziecka z innymi
- wspieraj je w terapii, doceniaj jego wytrwałość i gotowość do pokonywania trudności
- spróbuj zabrać dziecko na basen, pływanie wpływa bardzo pozytywnie na płynność mowy
- unikaj wzmożonej pobudliwości, stanów ciągłego wysokiego napięcia
- Staraj się stworzyć dziecku stabilną sytuację emocjonalną- pamiętajmy, że stan emocjonalny rodzica przenosi się na dziecko
Zrób wszystko, aby nie powodować lub nie pogłębiać logofobii.
Jak reagować:
- Nie bądź niecierpliwy słuchając dziecka, gdyż każdy niepokój nasila objawy
- Nie mów za dziecko i nie odpowiadaj za nie na pytania- to powiększa niepewność gdy w końcu dziecko ma coś powiedzieć samo
- Nie mów dziecku, aby powtórzyło czy mówiło wolniej, pomyślało zanim powie czy też wzięło większy oddech- to wszystko powiększa zaburzenie gdyż wkracza w spontaniczność mowy, kieruje uwagę dziecka na to jak mówi a nie co mówi
- Reaguj tak samo jak dziecko się jąka i gdy mówi gładko- nie nagradzaj za mowę płynną- skup się jedynie na tym CO do CIEBIE mówi Twoje dziecko
- Jeśli dziecko spieszy się zbytnio mówiąc powiedź mu: „Uspokój się, mamy dużo czasu. Staraj się tworzyć taki komunikat który nie kieruje uwagi na fakt mowy
- Nie podkreślaj faktu, że dziecko mówi gładko- może to wywołać wrażenie, że jest ono lepszym dzieckiem kiedy mówi płynnie. W konsekwencji dziecko może zacząć walczyć o mowę płynną i obawiać się reakcji otoczenia na swoje potknięcia w mowie.
- Bądź przykładem dobrej mowy- staraj się mówić do dziecka wolniej, wyraźniej i dokładniej
- Nie nakłaniaj dziecka do publicznego wypowiadania się – publicznością może być nawet jedna osoba przed którą twoje dziecko nie ma ochoty mówić.
- Otocz dziecko BEZWARUNKOWĄ miłością. Nie tylko okazuj mu twoją miłość ale mów o tym otwarcie. Budujesz w ten sposób poczucie bezpieczeństwa, wiarę w siebie i złagodzisz przykre stany emocjonalne. Zadbajcie o spokojną atmosferę w rodzinie pomimo nerwowego tempa życia.
- Nie stosuj kar ale i nie rozpieszczaj dziecka. Obie sytuacje nie sa wskazane. Rozmawiaj z dzieckiem, staraj się wytłumaczyć co zrobiło źle i jak powinno postąpić następnym razem.
- Pomagaj przezwyciężać trudności, zawsze bądź blisko, motywuj – ale nie wyręczaj
