Zalecenia terapeutyczne dla rodziny pacjenta z afazją:
- Podczas przekazywania jakiejś informacji lub próby nawiązania kontaktu zawsze starajcie się utrzymywać kontakt wzrokowy z pacjentem
- Mówcie wolniej i wyraźniej ale nie infantylizując wypowiedzi jakby była kierowana do dziecka.
- Używajcie krótkich zdań i akcentujcie istotne części wypowiedzi lub konkretne słowa.
- Kiedy zadajecie pytania, starajcie się, aby wymagały jedynie potwierdzenia lub zaprzeczenia.
- Napiszcie duże i czytelne słowa na dwóch osobnych kartkach TAK i NIE. Kiedy zadajecie pytanie, i czekacie na potwierdzenie lub zaprzeczenie wspomagajcie się tymi napisami.
- Napiszcie na kartkach swoje imiona i pokazujcie je, gdy mówicie o tych osobach.
- Próbujcie ćwiczyć ruchy dowolne w obrębie ust np.; dmuchanie, cmokanie, oblizywanie, otwieranie ust, poruszanie językiem (ważne – motywujcie pacjenta do ćwiczeń i chwalcie każdą podjętą drobną próbę)
- Spróbujcie mówić lub śpiewać cokolwiek co wcześniej było dla pacjenta zautomatyzowanym ciągiem słownym (śpiewać piosenki np.; ”sto lat”- „szła dzieweczka do laseczka”, „panie Janie”, liczyć, modlić się np. „Aniele Boże …)
- Starajcie się aktywizować chorego jakąś czynnością np.; układaniem kart np. zgodnie z kolorem, składaniem prostych puzzli ( obrazek przecinamy na 2, 3 lub 4 elementy), układaniem domina, dobieraniem w pary itp
- Napiszcie na kartkach liczby od 1-10 i poproście o ułożenie ich w kolejności. W razie problemów ze zrozumieniem polecenia zacznijcie układać z pacjentem 1,2,3,…
- To samo polecenie można wykonać w odniesieniu do dni tygodnia. Napisy powinny być wyraźnie napisane dość dużymi literami.
- WAŻNE Jeśli chory będzie się wycofywać z wykonania zadania, nie poddawajcie się, pomagajcie lub ułóżcie ciąg sami, aby pacjent mógł zobaczyć efekt końcowy zadania.
- Należy uzbroić się w cierpliwość. Pacjenci z afazją potrzebują dużo więcej czasu na dokonanie procesu myślowego.
